برنج هندی چیست؟

برنج هندی توسط خانواده های ایرانی مصرف زیادی دارد. اعتقاد بر این است که گیاه پایهoryza sativa  ، حدود ۵،۰۰۰ سال و شاید بیشتر از آن در آسیا رشد کرده است. در هند اولین بار در شمال شرقی این گیاه رشدکرد و هنوز هم می توان آن را به صورت علفی چند ساله در نپال و بعضی از مناطق آسام پیدا کرد. این گیاه همچنین ممکن است بومی چین و سایر کشور های آسیایی باشد یا از طریق تجارت گسترش یافته باشد. تقریباً بیش از ۴۰۰۰ سال پیش به سایر نقاط جهان گسترش یافت. هر چیزی به این قدیمی و مهمی همیشه دارای اهمیت فرهنگی و آشپزی است و برنج با باروری و شکوفایی همراه است.

زراعت

برنج، یک عضو از خانواده غلات است. برای کشت تمام برنج ها از جمله برنج هندی به شرایط آب و هوایی نسبتاً خاص یا توانایی شبیه سازی این شرایط نیاز است. نهال ها اغلب زیر آب کاشته می شوند یا کمی بعد مزارع طغیان می کنند. این برای محافظت از گیاه در حال رشد در برابر علف های هرز و حیوانات موذی است و ارزان ترین نوع کنترل علف های هرز و آفات است. گیاهان در اوایل رشد به مقدار زیادی آب نیاز دارند و به دنبال آن هوای گرم و مداوم باید وجود داشته باشد.

انواع برنج هندی

در خارج از کشور هند، انواع مختلفی از برنج هندی وجود دارد که اغلب متناسب با سلیقه های محلی آشپزی است، به عنوان مثال سوشی ژاپنی و ساشیمی از یک نوع دانه کوتاه (ژاپونیکا) استفاده می کنند که هنگام پخته شدن چسبناک می شود. سایر ارقام کوتاه یا دانه متوسط برای اهداف مختلف در آمریکا، انگلیس، غرب استفاده می شود.

• باسماتی
  احتمالاً شناخته شده ترین نوع برنج هندی و نوع معمول آن برای غذاهای هندی است. این گیاه در هند و پاکستان در دامنه کوه های هیمالیا، جایی که تصور می شود از آنجا منشا گرفته است، رشد می کند و به عنوان شاهزاده برنج شناخته می شود. بسیار بلند است و اگر بیش از حد پخته نشود، چسبناک نیست. کرکی با دانه های جدا شده است و عطر و بوی ظریف متمایزی دارد. ده ها نوع برنج باسماتی، وجود دارد.
• پاتنا
  اگرچه این واژه بعضاً به عنوان اصطلاح عمومی برای هر برنج دانه بلند استفاده می شود، اما یک نوع خاص است. این گیاه در حوالی بیهار پایتخت ایالت Patna و در دشت های گنگ پرورش می یابد و کاملاً معطر نیست. به ویژه در غرب، انگلستان و ایالات متحده آمریکا بسیار مورد توجه و احتمالاً بیشترین استفاده را دارد.
• پونی
  این نوع در جنوب هند توسعه یافته است. حاوی نشاسته کمتری نسبت به اکثر انواع برنج های هندی است. ارقام دیگری از انواع برنج هندی وجود دارد که در آشپزی هند استفاده می شود. عطر و اندازه دانه متفاوت است و به طور کلی فقط در هند و یا در فروشگاه های بسیار تخصصی (یا البته آنلاین) موجود است.

علت قد کشیدن برنج هندی

دانه بلند بودن برنج‌های هندی، یکی از دلایل مهم استفاده از این نوع برنج در مهمانی‌ها است. این برنج در طول پخت قد کشیده می شود، پس برای مهمانی ها نسبت به برنج های دیگر بیشتر استفاده می شود. برنج‌های هندی به دلیل فرآوری مخصوصی که دارند، می‌توانند به راحتی قد کشیده و خوش پخت‌تر هستند. برنج نیم جوش برنجی است که با چند تکنیک در یک فرایند با شلتوک جوشیده می‌شود و پوست آن کنده می‌شود و خواص و موارد تغذیه آن بهتر رعایت شده و بهبود پیدا می‌کند. استفاده از برنج نیم جوش این امکان را به ما می‌دهد تا بتوانیم به راحتی برنج را از شلتوک آن جدا کرده و مورد استفاده قرار دهیم، در برخی از موارد با این کار حتی شلتوک برنج با دست نیز جدا می‌شود. بهتر است بگویم که کیفیت برنج بعد از برداشت به چند عامل بستگی دارد که از جمله این عوامل ساختار ژنتیکی و نوع فرآوری آن است. عوامل ژنتیکی را می‌توان با استفاده از ابزارها و نشانه‌هایی که برای شناسایی آنها به کار می‌رود تغییر داد و فرآوری آن را می‌توان با استفاده از تکنولوژی‌های جدید نیز بهبود بخشید. اما امروزه چیزی که موجود می‌باشد این است که انواع برنج هندی را در خارج از کشور فرآوری می‌کنند. برنج سفید هندی در بیشتر اوقات غنی‌شده است. یعنی یک سری مواد مغذی خاص در مراحل تولید به آن اضافه‌شده است تا ارزش غذایی برنج را بالا ببرند. با این شرایط میزان موردنیاز مواد معدنی و ویتامین‌های روزانه بهتر و سریع‌تر تأمین می‌شوند. برنج هندی به‌ خصوص با آهن، فولیک اسید، ویتامین ب ۱ و ب ۳ غنی می‌شود. خرید و مصرف برنج‌های غنی‌شده به خاطر ارزش غذایی بالاترشان توصیه می‌شود. برنج هندی سطح پایینی از آرسنیک را دارد. از تشکیل سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند.
یک پیمانه از برنج سفید هندی (۱۶۳ گرم) شامل این موارد می‌شود:

• کالری: ۲۱۰
• پروتئین: ۴٫۴ گرم
• چربی: ۰٫۵ گرم
• کربوهیدرات: ۴۵٫۶ گرم
• فیبر: ۰٫۷ گرم
• سدیم: ۳۹۹ میلی‌گرم
• اسیدفولیک: ۲۴ درصد نیاز روزانه
• ویتامین ب ۱: ۲۲ درصد نیاز روزانه
• آنتی‌اکسیدان: ۳۹۹ میلی‌گرم
• ویتامین ب ۳: ۱۵ درصد نیاز روزانه
• آهن: ۱۱ درصد نیاز روزانه
• ویتامین ب ۶: ۹ درصد نیاز روزانه
• روی: ۷ درصد نیاز روزانه
• فسفر: ۶ درصد نیاز روزانه
• منیزیم: ۵ درصد نیاز روزانه